Wielki triumf słowiańskiego oręża. W dniach 9-10 sierpnia 1135 roku książę zachodniopomorski Racibor I, lenniczy poddany polskiego władcy Bolesława III Krzywoustego, najeżdża i zdobywa Konungahellę – wówczas ważny port handlowy i ośrodek obronny nad rzeką Göta (obecnie Kungälv) na granicy dzisiejszej Norwegii i Szwecji, siedziba królewska podległa królowi Danii Erykowi II Pamiętnemu. 9 sierpnia pomorsko-połabska flota w sile 300 okrętów podpłynęła pod Konungahelę, stoczyła okraszoną stratami, ale zwycięską bitwę z łodziami norweskimi biorąc je do niewoli lub paląc, po czym wysadziła na brzeg desant – ok. 600 ciężkozbrojnej jazdy i ok. 3000 piechoty. Po zniszczeniu odsieczy norweskich jarlów i zaciętych szturmach na twierdzę Konungahella poddała się Pomorzanom 10 sierpnia.

Opisane w książce:

Konungahella 1135 – książka historyczna popularnonaukowa, seria Historyczne Bitwy. Na podstawie argumentacji faktów historycznych i analizy źródeł historycznych, oraz w oparciu o prace naukowe wybitnych historyków:

• Najazd i zdobycie Konungahelli nastąpiło w 1135 roku, a nie w 1136 roku jak to błędnie i bezwiednie powielają niektóre teksty.
• Książę Racibor I był zagorzałym chrześcijaninem, podległe mu pomorskie zastępy zbrojne kroczyły do boju jako wojsko chrześcijańskie, pod znakami krzyża i sztandarów pomorskiej dynastii, natomiast z świata fantazji i niewiedzy snute są w niektórych współczesnych tekstach mrzonki o „najeździe Pomorzan pod pogańskimi sztandarami”.
• Liczba okrętów słowiańskiej floty nie przekraczała liczby 300 jednostek – w przeciwieństwie do błędnie podawanej liczby 600-650.